Je vindt haar bij elke wedstrijd van ZZ Leiden onder één van de baskets. Marja van Tilburg is de vaste fotograaf van de club. Haar foto’s staan op de site en de social media van ZZ Leiden. Zeker in zo’n vol seizoen als we nu meemaken is clubfotograaf een tijdrovende klus. Maar Marja doet het met veel plezier. Een gesprek over het mooie en lastige van sportfotografie.
Hoe ben je bij ZZ Leiden betrokken geraakt?
“Dat was eigenlijk al in een heel vroeg stadium. Toen Marcel Verburg en de anderen met het plan kwamen voor een professionele basketballclub in Leiden, kregen ze met mij te maken. Ik was bij de gemeente Leiden namelijk verantwoordelijk voor de verhuur van sporthallen. Om de Vijf Meihal beschikbaar te krijgen voor ZZ Leiden, moesten andere verenigingen naar andere hallen worden verplaatst. Daarmee heb ik niet altijd vrienden gemaakt.
In het eerste jaar ben ik een paar keer gaan kijken met mijn broer, die zelf basketbalt. Vervolgens ging mijn dochter toen ze 11 was ook basketballen, bij BS Leiden. En toen ben ik er steeds verder ingerold: de vloer leggen, tribunes schoonmaken, bestuurslid van de Leiden Devils, busreizen naar uitwedstrijden organiseren, een clinic met Eddy Casteels verzorgen. Kortom, van alles.”
En hoe ben je de vaste fotograaf van ZZ Leiden geworden?
‘Ik fotografeerde altijd al, maar alleen voor mezelf. En af en toe deed ik wel eens wat voor de club, als de vaste fotograaf Richard Koolen niet kon. Bijvoorbeeld op de open dag of de vrijwilligersdag. Toen Richard twee jaar geleden stopte als vaste fotograaf, vroeg het bestuur of ik het van hem wilde overnemen. Dat was een behoorlijke uitdaging, want ik vond mezelf niet zo goed. Dus ik heb cursussen gevolgd en nieuwe lenzen gekocht. Sportfotografie is lastig, zeker in een hal. Ik heb het mezelf echt moeten leren.”
Volg je tijdens een wedstrijd met je camera een speler of de bal?
“Nou, eigenlijk allebei, want ik wil graag foto’s met spelers en een bal. Maar dat is dus best moeilijk. Als je door je lens kijkt, zie je maar weinig. Die dunk die Darius miste in de slotfase van de wedstrijd tegen Donar in Groningen, ik had dus niet eens door dat hij die miste.
En die assists van Maurice op Darius, die gaan zo snel, dat is soms nauwelijks te volgen. Maar al doende leer je spelers kennen en spelpatronen herkennen en kun je je er beter op voorbereiden. Maar heel veel foto’s gaan de mist in. Je zit hier in de Vijf Meihal ook nog eens met voor een fotograaf waardeloos licht. In Groningen, Zwolle en Leeuwarden is het licht echt heel veel beter.”
Hoeveel foto’s maak je tijdens een wedstrijd?
“Meestal zo’n 500 foto. Tijdens de wedstrijd gooi ik er al 200 weg, en uit de resterende foto’s maak ik een selectie van een stuk of 20. Die publiceert de club dan op de website en op social media. En eigenlijk vind ik er dan maar 1 of 2 goed, ik ben erg kritisch. Al krijg ik best vaak complimenten, ook van spelers. Zeker de Amerikanen vinden die foto’s erg leuk. Marijn ook, zijn moeder wil alle foto’s met hem erop hebben.“
Wat is de mooiste foto die je gemaakt hebt?
“Die moet nog komen. Over sommige foto’s ben ik best tevreden, maar dé foto heb ik nog niet gemaakt. De foto na de bekerfinale in Zwolle van Sergio en Bart, de teammanager, vond ik wel mooi, vooral vanwege de uitdrukking in het gezicht van Sergio. Die had een moeilijke tijd achter de rug en je ziet de ontlading bij hem. Ik let sowieso erg op gezichtsuitdrukkingen op foto’s, bij Clayton zie je altijd een enorme vechtlust, mooi om te zien.”
Voor de liefhebbers: wat voor apparatuur heb je?
“Ik heb een Nikon D7100. En ik gebruik een 85mm/F1.8 lens.”
Je bent er volgens mij altijd, bij elke wedstrijd?
“Ja klopt, ik heb in de afgelopen twee jaar twee jaar één wedstrijd gemist, tegen Amsterdam. Die was op het laatste ogenblik in het programma geschoven, en toen had ik al een uitje gepland met mijn man. Dat wilde ik niet meer afzeggen. Maar verder ben ik er altijd bij. Mijn man weet dat ook, op wedstrijddagen ben ik op pad.”
En je hebt dus ook veel contact met de spelers?
“Ja, ik reis ook mee in de bus naar uitwedstrijden. Dat is erg leuk. We hebben zo’n fijn team op het ogenblik. Je merkt dat spelers, coaches en staf het heel goed met elkaar kunnen vinden, iedereen heeft veel plezier met elkaar. Je ziet dat ook terug in de resultaten. Mooi om dat van dichtbij mee te maken. En Darius is een beetje mijn pleegkind geworden, die komt veel bij ons thuis en ik ga soms met hem op pad, bijvoorbeeld naar het Zuiderzeemuseum. Mijn man kan het ook heel goed met hem vinden, ook al heeft hij niks met basketbal. Speciaal voor Darius komt hij tijdens de play-offs nu een keer kijken.”
En ben je ook komend seizoen de vaste fotograaf van ZZ Leiden?
“Wat mij betreft wel. Maar ik vraag altijd voor de zekerheid aan het bestuur of zij mij ook nog steeds willen.”